Do męskości, a w konsekwencji do ojcostwa, wychowuje się we wspólnocie. Najlepsza jest zdrowa, pełna rodzina. Fundamentalną tezą jest ta która mówi, że wychowanie w rodzinie najlepiej rokuje wówczas, gdy maż i żona twworzą związek trwały i pełen satysfakcji, wspólnotę miłości. To najlepsza postawa, swoisty gwarant sukcesu w wychowaniu. Chłopiec w środowisku kobiet nie jest w stani w pełni nabyć męskości. Małe dziecko - chłopczyk widząc rodziców rozróżnia ich płeć i o dziwo identyfikuje się z tatusiem. Zaczyna naśladować to co robi ojciec. Ojciec staje się dla niego wyłącznym wzorcem zachowania, przynajmniej do czasu pojawienia się w jego życiu innych ważnych chłopcy lub mężczyźni.
Chłopiec rozpoczyna swą męską przygodę od uświadomienia podibieństwa do ojca. Oczekuje od niego uznania. Jego opinie stają się ważne we wszystkich męskich sprawach są dla chłopca najważniejsze. Licząc na uwagę, docenienie jego wysiłków popisuje się swoimi umiejętnościami, pokazuje pojawiającą się muskulaturę. Zależy mu bardzo na tym, aby ojciec był z niego dumny. Fascynuje go świat stopniowo ukazywany przez ojca, świat męskich spraw, którego matka mu nie pokaże.
Pamiętajmy, że akceptacja ojca staje się dla syna pragnieniem które pozostanie w nim na zawsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz