W życiu rodziny pojawiają się sytuacje, w
których rodzice nie mogą zapewnić dziecku całodziennej opieki.
Przychodzi wtedy trudny moment podjęcia decyzji o zorganizowaniu
maluszkowi innej jej formy.
Optymalnym rozwiązaniem
jest zapewnienie dziecku do wieku przedszkolnego opieki najbliższej mu
osoby; matki. Pozostawienie maluszka w jego naturalnym otoczeniu jakim
jest dom rodzinny. Częste są jednak przypadki, w których rodzice
zmuszeni są do zapewnienia małemu dziecku alternatywnej opieki. Zdarza
się tak najczęściej w przypadku powrotu mamy do pracy. Sytuacja taka
wymuszona jest najczęściej obawą o utratę pracy lub po prostu względami
finansowymi. Niekiedy kobiety aktywne zawodowo przed urodzeniem
dziecka nie wyobrażają sobie zamknięcia w domu na długi okres. W
obecnych czasach niewiele matek może sobie pozwolić na długi bezpłatny
urlop wychowawczy. Jeśli decyzja powrotu mamy do pracy zapadła,
pozostaje pytanie pod czyją opieką zostawić dziecko? Decyzja nigdy jest
łatwa i często w niewielkim stopniu zależy od rodzica.
Babcia, niania, żłobek – wybór czy konieczność.
Babcia to najlepsza
opiekunka dla małego dziecka bo kocha je i jest mu bezgranicznie oddana.
Związek z babcią to pierwszy w życiu związek emocjonalny dziecka,
który może być odtwarzany w dorosłym życiu. Powierzenie dziecka babci
niesie ze sobą jednak pewne zagrożenia. Małe dziecko może związać się z
babcią bardziej niż z rodzicami co może być dla nich trudne. Babcia to
nie wynajęta niania, od której można bezwzględnie wymagać określonych
zachowań. Trzeba też brać pod uwagę zdrowie i wiek babci pamiętając, że
ma mniej sił niż młoda mama. Dlatego trzeba pamiętać żeby od czasu do
czasu dać babci wolne wspomagając się opiekunką lub inną przyjazną
osobą. Niepracująca i chętna do pomocy babcia to nieoceniony skarb,
dzięki któremu rozstanie małego dziecka z mamą nie będzie dla obu stron
tak bardzo traumatycznym przeżyciem.
Niania – to rozwiązanie
kosztowne, trudno też znaleźć dobrą nianie, która stanie się nowym
członkiem rodziny i pozostanie z nami na dłużej. Nie ma żadnych
oficjalnie określonych standardów, nie ma też certyfikowanych agencji
niań. W chwili obecnej rynek ten nie jest w żaden sposób regulowany.
Poszukiwania i wybór niani to na tyle trudne i najeżone
niebezpieczeństwami zadanie, że należy je rozpocząć na tyle wcześniej by
mieć czas na spotkania i rozmowy z kandydatkami. Jedną z
najważniejszych cech dobrej niani jest odpowiedzialność, ciepło,
cierpliwość, wrażliwość oraz komunikatywność. Dobrze jeśli może
przedstawić rekomendacje od rodzin u których pracowała (w przypadku
młodych osób to raczej nie jest możliwe). Dobrze jeśli jest to osoba z
rodziny wielodzietnej ewentualnie z wykształceniem pedagogicznym lub w
trakcie nauki. Wadą takiego rozwiązania jest tymczasowość i możliwość
rozstania niani z dzieckiem w każdej chwili. Małe dziecko potrzebuje
stałej opieki jednej osoby, rozstania są dla niego wielkim przeżyciem.
Pozytywne jest w przypadku korzystania z usług niani pozostawanie
dziecka w znanym mu domowym otoczeniu oraz to że niania wykona nasze
polecenia w odróżnieniu od nadopiekuńczej babci, która przecież lepiej
wie.
Jeśli rodziców nie stać na wynajęcie
niani a babcia nie wyraża chęci pomocy trzeba rozważyć kolejne
rozwiązanie jakim może być żłobek – miejski lub prywatny.
Żłobek
– mimo że obecnie żłobki to miejsca przyjazne dziecku nie
przypominające tych sprzed lat są przez wielu rodziców traktowane jako
ostateczność. Malutkie dzieci wymagają ciepła, domowej atmosfery i
bliskości rodziców, szczególnie mamy. Żłobki nawet te najlepsze nigdy
nie zastąpią czułej i stałej opieki rodzica. Dzieci do trzeciego roku
życia nie mają potrzeby przebywania w grupie najważniejsze jest poczucie
bliskości i szybkie reagowanie na ich potrzeby. Małe dziecko wymaga
stałej skoncentrowanej uwagi co trudne jest do zrealizowania w żłobku
gdzie opiekunka zajmuje się kilkorgiem dzieci. Jednak jesteśmy istotami
społecznymi i zamknięcie dziecka w domu w pewien sposób je zubaża.
W żłobkach samorządowych zwykle brakuje
miejsc a na przyjęcie dziecka czeka się bardzo długo. Prywatny żłobek
to bardzo kosztowna inwestycja, na którą stać tylko nielicznych
rodziców. Decyzja o posłaniu malca do żłobka nigdy nie jest łatwa.
Każdy rodzic chce dla swojego dziecka wybrać najlepszą formę opieki
stąd obawy przed posłaniem maluszka do żłobka.
O czym należy wiedzieć, wybierając żłobek dla swojego dziecka?
Żłobki
zapewniają dzieciom opiekę wykwalifikowanej kadry pedagogicznej. Dzieci
w zależności od wieku, dzielone są na 15-30 osobowe grupy, z których
każda ma przydzielony do wyłącznej dyspozycji pokój zabawy i sypialnię.
Grupą opiekują się trzy wychowawczynie oraz jedna lub dwie osoby do
pomocy, niemowlętami dodatkowo zajmuje się pielęgniarka. Dzieci
przechodzą do starszych grup wraz z opiekunkami co zapewnia im poczucie
bezpieczeństwa i ogranicza stres związany ze zmianą opiekuna.
Żłobki przyjmują zazwyczaj dzieci, które
skończyły co najmniej cztery i pół miesiąca, są też takie, które nie
przyjmują dzieci poniżej szóstego miesiąca życia. Opieka w żłobkach
zapewniana jest dzieciom do lat trzech.
Dziecko zapisywane do żłobka powinno mieć przeprowadzoną serię szczepień odpowiednich dla wieku.
Zapisy do żłobków przebiegają odmiennie w
zależności od decyzji samorządu lokalnego, któremu podlega dana
placówka lub sieć placówek. Obecnie żłobki zapewniają opiekę jedynie 2%
populacji dzieci do lat trzech co świadczy o skali problemu w sytuacji
narastającej fali wcześniejszych powrotów matek do pracy (jest to
obecnie 12 miesiąc życia dziecka).
Miejskie żłobki to koszt ok. 200+
złotych. Żłobek prywatny to już poważny wydatek rzędu tysiąca złotych i
więcej. Dodatkowe koszty związane są z zajęciami dodatkowymi:
angielski, rytmika, plastyka. Pieluchy i mleko zapewniają rodzice,
wyprawka jest również w ich gestii. Czasem trzeba kupić kredki lub inne
pomoce potrzebne do zajęć lub dokonać wpłaty na fundusz przeznaczany
na bieżące potrzeby dzieci.
Żłobki otwarte są w różnych godzinach, w
tym zakresie nie ma sztywnych reguł. Wiele żłobków ma elastyczny czas
pracy uzgadniany z rodzicami. Niektóre zaczynają pracę bardzo wcześnie
nawet o 6,00 rano a kończą późnym wieczorem o 19:00. Zazwyczaj jednak
dzieci przyjmowane są od godzinach 7,30 – 8,00.
Plan dnia – dzień zaczyna się od
śniadania, potem dzieci czeka zabawa (lub zajęcia typu rytmika, czytanie
bajek itp.) ewentualnie spacer po nim drugie śniadanie. Około godziny
11.30 – 12,00 jedzą drugie danie, a potem leżakują. Zwykle dopiero po
drzemce jedzą zupę (jeśli obiad dzieli się na dwie części) lub
podwieczorek.
Maluchy dostają jedzenie na żądanie w
starszych grupach posiłki podawane są o stałych porach. Małe dzieci są
karmione a dzieci nie są zmuszane do jedzenia. Jadłospis ustalany jest
zgodnie z normami a posiłki sporządza się na miejscu. W szczególnych
przypadkach posiłki są przygotowywane według zaleceń lekarza.
Drzemka niemowlaków trwa według ich
indywidualnych potrzeb, w starszych grupach są to zwykle 1,5-2,00
godziny snu. Dzieci śpią na leżakach ustawionych w odległości 30 cm od
siebie.
Zajęcia dla dzieci np. plastyczne,
muzyczne wspomagają rozwój dziecka. Maluchy uczą się mycia zębów, rąk,
są nocnikowane .Przy ładnej pogodzie starszaki wychodzą na plac zabaw, a
niemowlaki są leżakowane na tarasie.
Pierwsze dni w żłobku tzw. okres
adaptacyjny są bardzo trudne dla rodziców i dziecka. Dobrze jeśli jedno z
rodziców może przez pierwsze dni towarzyszyć dziecku w żłobku. Dzieci
reagują czasem płaczem na rozstanie a po powrocie do domu stają się
marudne i kleją się do mamy. Ważne aby pierwszy pobyt był krótki a
kolejne wydłużane w zależności od procesu adaptacyjnego dziecka.
Pierwsze dni należy przeczekać aż dziecko się zaaklimatyzuje w nowym
miejscu. Dzieci mają zdolność szybkiego przystosowywania się do nowych
warunków z czasem stają się odważniejsze i uczą się przebywać w grupie.
Za i przeciw żłobkom.
Kiedy nie ma alternatywy dla żłobka
trzeba rozważyć plusy i minusy takiego rozwiązania. Po pierwsze dziecko
ma fachową opiekę osób kompetentnych, wykształconych i
wykwalifikowanych, posiadających wiedzę na temat rozwoju dziecka. Po
drugie żłobek sprzyja socjalizacji, dziecko uczy się cierpliwości,
czekania na swoją kolej, dzielenia zabawkami, przezwycięża trudności,
radzi sobie z negatywnymi emocjami, nabywa nowych umiejętności i
pewności siebie, staje się samodzielne i niezależne.
Trzeba też widzieć drugą, negatywną
stronę wychowania małego dziecka w żłobku. Maluch może czuć się
zagubiony i samotny, może odczuwać frustrację z powodu tego, że
opiekunka nie reaguje na jego potrzeby i uczucia. Może naśladować złe
wzorce zachowań, które zaobserwuje u kolegów,. Do tego maluszki
uczęszczające do żłobka bardzo często chorują, zarażając się od dzieci z
grupy, dlatego należy pamiętać o szczepieniach i wzmacnianiu
odporności. Warto pamiętać, że pójście do żłobka to dla dziecka bardzo
wielka zmiana. Do tej pory jego świat ograniczał się do zacisza
domowego, mamy i taty. Nagle, wraz z żłobkiem pojawiają się nowe osoby,
nowe otoczenie, nowe obowiązki, zmiany rytmu dnia, konieczność
porannego wstawania.
Na koniec warto spojrzeć na tę sytuację
pozytywnie, żłobki od lat wychowują pokolenia małych dzieci. Dlatego
bez obaw można wysłać swoje dziecko do żłobka wiedząc, że otrzyma tam
profesjonalną i pewną opiekę. Pozostaje tylko obserwować i reagować na
ewentualne niezadowolenie dziecka. Czas odejść od stereotypu że oddanie
dziecka do żłobka obciąża nas piętnem wyrodnego rodzica.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz